Edep aklın tercümanıdır;
insan edebi kadar akıllı,
Aklı kadar şerefli,
Şerefi kadar kıymetlidir...

Halbuki ben ne kadar saçma olursa olsun yan yana bulunduğumuz zamanın durup kalmasını, asla bitmemesini temenni ediyordum. Niçin bu kadar dümdüz ayrılıyorduk?

İnsana kendi yaşamı bile büyük geliyor kimi zaman; ne yapsa, kimi sevse, kimlerce sevilse, hangi işlerle uğraşsa ve nerelerde gezip dolaşsa, bir türlü dolduramıyor. Her şeye karşın, ele geçirilemeyen derin boşluklar kalıyor önümüzde arkamızda...

Herşey sessizdi! En ufak bir gürültü, bir kuşun kıpırdanışı ya da düşen bir yaprak, garip bir şekilde yankılanıyor,insanı ürkütüyordu; ama sonra sessizlik ve hareketsizlik başlıyordu; bütün dünyayı saran sessizlik içimize de doluyordu...

Savaş pahalı;
Top, tüfek, uçak lazim, kin lazım nefret lazım; en önemlisi de uğruna feda edilecek gencecik gunahsiz insanlar lazım...
Barış ucuz;
Barış için sadece vicdan, empati ve sevgi lazım..